Pantokrator znaczy inaczej Wszechwładca, Pan wszystkiego, z j. greckiego Παντοκρατωρ.
W ikonografii Jezusa Chrystusa przedstawia się jako Władcę i Pana Wszechświata, który prawą dłonią błogosławi a w lewej trzyma księgę. Księga to symbol jego Prawa. Szaty przedstawia się przeważnie w kolorze purpury lub czerwieni co nawiązuje koloru cesarskich szat. Purpura i czerwień pięknie współgrają z ciemnobłękitnym płaszczem. Kolor ten symbolizuje człowieczeństwo Chrystusa.
Tło ikony Pantokratora często wykonuje się ze złota, które otacza postać Chrystusa Boską światłością. Świętość przedstawianej postaci dodatkowo podkreśla się przez otoczenie głowy złotym nimbem. W nimb w formie okręgu, uważany za najdoskonalszy z kształtów wpisany jest krzyż. W ramiona krzyża wpisane są litery oznaczające „Ten który jest”. Przedstawienie Chrystusa z dłonią o wyprostowanych dwóch palcach symbolizuje, że jest jednocześnie Bogiem i człowiekiem. Przedstawienie Chrystusa z dłonią o wyprostowanych trzech palcach to symbol przynależności do Trójcy Świętej.
W tym przedstawieniu księga zawiera dwie litery greckiego alfabetu, pierwszą i ostatnią. To symbolika mówiąca o tym, że to Jezus jest początkiem i końcem wszystkiego co istnieje.
Mówi o tym również sam Pan Jezus w Apokalipsie Świętego Jana 1,8: ” Jam jest alfa i omega [początek i koniec] , mówi Pan , Bóg , Ten który jest i który był, i który ma przyjść, Wszechmogący.”
Podobnie jak Α i Ω obejmują w ramy cały grecki alfabet, w symbolice biblijnej Bóg i Jezus są zasadą sensu i trwania wszystkich rzeczy. Symbolika ta pojawiła się w sztuce chrześcijańskiej już w IV wieku. Oznaczała i w dalszym ciągu symbolizuje mądrość Chrystusa, jego bóstwo i to, że jest zarazem człowiekiem i Bogiem zamykającym w sobie byt i czas.
technika tempery jajowej i pigmentów suchych 