Obraz Matki Bożej Kościerskiej Królowej Rodzin, mieści się w Sanktuarium Świętej Trójcy w Kościerzynie. Znajdujący się tam obraz jest zwany Madonną Kościerską i powstał na podstawie obrazu Matki Bożej Śnieżnej.
Jego historia zaczyna się w Rzymie gdzie po Soborze Efezkim w latach 432–440 wzniesiono świątynię. Nazwana została kościołem Matki Bożej Większej, Santa Maria Maggiore. Jest to największy kościół rzymski, poświęcony Matce Bożej, tam właśnie umieszczono obraz, pierwowór Najświętszej Maryi Panny. Obraz nosi też tytuł: Matka Boża Śnieżna, Matka Boża Większa, Zbawienie ludu rzymskiego.
Salus Populi Romani – Ocalenie Ludu Rzymskiego – Matka Boska Śnieżna z bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie
Również z tym obrazem wiąże się pewna historia. Otóż w latach 352–356 papieżem był Liberiusz. Za jego czasów patrycjusz rzymski Jan, nie mając potomstwa, postanowił wraz z małżonką Najświętszą Maryję Pannę uczynić spadkobierczynią swoich dóbr. Oboje modlili się jednak o szczególny znak dla siebie. Otrzymali go 5 sierpnia w wizji sennej. Najświętsza Maryja Panna każdemu z osobna wyraziła życzenie, aby tam, gdzie znajdą po przebudzeniu śnieg, zbudowali kościół ku jej czci. Tego poranka, kiedy w Rzymie są największe upały, zobaczyli śnieg na wzgórzu Eskwilińskim. Powiadomili o tym papieża Liberiusza, który oświadczył im, że miał podobną wizję. Tego samego dnia zebrał duchowieństwo i wiernych Rzymu, urządził uroczystą procesję i wyznaczył miejsce na budowę kościoła.
Świątynię wzniesiono po Soborze Efezkim w latach 432–440. W kościele umieszczono obraz Najświętszej Maryi Panny, który według legendy został namalowany przez św. Łukasza. Obraz nosi też inne tytuły: Matka Boża Śnieżna, Matka Boża Większa, Zbawienie ludu rzymskiego. Obraz stał się szczególną relikwią Rzymu, dlatego nie wolno go było kopiować.
Wizerunek Matki Bożej był szczególną relikwią dla Rzymu i nie wolno go było kopiować. Wówczas o powstawaniu takich dzieł decydował Papież. Dopiero Papież Pius V zgodził się na skopiowanie cudownego obrazu. Obraz dzięku temu trafił do Polski w 1610r. przywieziony przez biskupa włocławskiego, który przebywał w tym czasie w Rzymie.
Obraz ustawiono wówczas na ołtarzu w drewnianym kościele, który nie zachował się do dzisiejszych czasów. Niestety spłonął w 1626r. Sam obraz udało się jednak uratować. Dużo później wybudowano nowy kościół gdzie na nowo wystawiono obraz Madonny Kościerskiej.
W dniu 11 października 1970 r. Ks. Biskup Kazimierz Józef Kowalski, ustanowił to miejsce sanktuarium maryjnym dla całej ziemi kościerskiej. Natomiast 7 czerwca 1997r. Biskup pelpiński, Jan Bernard Szlaga nadał pełny tytuł sanktuarium: Matki Bożej Kościerskiej Królowej Rodzin. Wkrótce potem poproszono Ojca Świętego o pozwolenie na Papieską koronację. Ojciec Święty w dniu 11 stycznia 1998r. zezwolił na ukoronowanie wizerunku Matki Bożej Kościerskiej Królowej Rodzin. Uroczysta msza koronacyjna odbyła się 16 maja 1998r.
Kościerski obraz składa się z części środkowej o wymiarach 109 x 93 cm, stanowiącej pierwotny obraz M.B. Śnieżnej oraz doszytych części bocznych powiększających go, na których namalowano później dziewięć kolistych medalionów, z wybranymi scenami różańcowymi, połączonymi paciorkami. W górnej części obrazu namalowano także Gołębicę symbolizującą Ducha Świętego oraz po bokach po trzy główki anielskie na skrzydełkach.
Na przełomie XVII i XVIII wieku ufundowano srebrne szaty Madonny i Dzieciątka oraz korony, nałożone na partie malowane. Czas powstania szat i koron określić można pomiędzy 1699r. a 1705r. Suknia Maryi zdobiona jest motywami kwiatowymi, a na głowie ma gładki welon. Suknia Jezusa jest gładka, drobno fałdowana z wzorzystymi rękawami w listki i kwiaty. Srebrne plakiety koliste, które ufundowano i wykonano w latach 1748-1749 są ostatnim etapem prac przy obrazie. Powtarzają one sceny różańcowe i są zamontowane na ich miejscu.
Obraz Matki Bożej Kościerskiej
technika tempery jajowej i pigmentów suchych 