Spora część zaczynających pisanie często myli aureolę z nimbem. Ja też na początku nie widziałam różnicy. Aby odróżnić aureolę od nimbu trzeba wiedzieć, że w ikonografii nimb to świetlisty otok wokół przedstawianej postaci. Natomiast aureola to linia wokół nimbu.
W ikonografii chrześcijańskiej kształt nimbu nie zawsze był przedstawiany jako okrąg. Nimb w postaci trójkąta występował w przedstawieniach Trójcy Świętej i Boga Ojca. Trzy boki trójkąta oznaczały Trójcę. Czworoboczny nimb stosowany był w przypadku osób świętych, kanonizowanych lub wyróżniających się pobożnym życiem. Z czasem jednak za kształt nimbu przyjęto koło, jako najdoskonalszą formę odzwierciedlającą święte światło.
Nimb pojawił się w ikonografii około IV wieku. Początkowo wyłącznie w przedstawieniach Jezusa Chrystusa. Z czasem zastosowany został w przedstawieniach Matki Bożej, aniołów i apostołów, a od V wieku również w przedstawieniach męczenników i świętych.
Spróbuję podpowiedzieć jak ładnie wykonać nimb i aureolę oraz napisy na ikonie. Zdążyłam się już zorientować, że jest kilka teorii pisania nimbu i aureoli. Jedni twierdzą, że nimb i aureolę powinno się pisać od ręki, inni że nimb i aureola powinny tworzyć idealny okrąg.
Myślę, że wszyscy dążymy do napisania pięknego obrazu Boga, a nie tylko do stworzenia kopii znanej ikony, wyznaję więc słuszność zastosowania idealnego okręgu. Ikona nie powinna być „zepsuta” przez krzywe, chwiejące się linie. I tyle… to według mnie.
Przystępując do ukończenia ikony i wyznaczenia granicy nimbu oraz aureoli korzystam z kalki kreślarskiej i cyrkla. Na kalce wyznaczam przy pomocy cyrkla kilka okręgów z tego samego punktu. Ponieważ kalka jest przeźroczysta mogę swobodnie przymierzyć okręgi na ikonie i wybrać odpowiednią wielkość nimbu. Wybrany rozmiar okręgu przenoszę na ikonę przykładając kalkę, a linie poprawiam cienkim ołówkiem. Po podniesieniu kalki na powierzchni ikony, czy to na złocie czy na kolorze z pigmentu będą pod światło widoczne ślady po ołówku.
Zaznaczamy linie aureoli. Aureola zazwyczaj wykonywana jest pigmentem w kolorze czerwieni kadmowej. Złoto i czerwień to idealne, moim zdaniem połączenie. Aureola może też być wykonana w innym kolorze. Aby linie dobrze się pisały na złocie, wcześniej wykorzystuję do ich zaznaczenia zwykłe szare mydło. Szare mydło służy tak samo jak pigment. Należy nim wykonać linie na złocie właśnie tak jak pigmentem. Dzięki temu linie aureoli napisane pigmentem będą lepiej „przywierały” do złota. Linie należy pisać bardzo cienkim pędzelkiem i gęstym pigmentem. Powstała linia powinna być ciągła i bez prześwitów czy ubytków. Staranna i cierpliwa praca z pewnością się opłaci.
Jeżeli jednak pomimo to powstaną niewielkie krzywe przeciągnięcia linii lub linie będą niejednorodnej grubości, można je skorygować. Do wykonania korekty trzeba użyć cienkiego pędzla z wiewiórki z równym włosem na końcu.
Mocząc pędzel w wodzie delikatnie i z cierpliwością wykonujemy korektę nierównych linii. Pędzel powinien być wilgotny, aby kleks z wody nie zmył linii, która ma pozostać. Każdorazowo po jednym przeciągnięciu i rozmyciu pigmentu trzeba wyczyścić pędzel, aby zmywany pigment nie rozcierał się nam na złocie. Wykonując taką korektę trzeba wykazać się wyjątkową cierpliwością i starannością ponieważ złoto bardzo łatwo można uszkodzić lub zabrudzić pigmentem. Takie korekty warto wykonywać przy użyciu lupy. Jest to niezbędne narzędzie w tym sposobie.
W ten sam sposób wykonuję napisy na ikonach i ewentualne ich korekty.
Ukończoną ikonę pozostawiam na możliwie jak najdłuższy czas bez zabezpieczania olifą. Jeżeli jednak jest taka konieczność to podpisy oraz aureole zabezpieczam przed rozmazaniem. Potrzebna do tego jest politura i pędzelek. Na linie pigmentu nakładam pędzelkiem niewielką ilość politury, dopiero później przystępuję do werniksowania ikony olifą.
technika tempery jajowej i pigmentów suchych 